Dat ik terug kan kijken op een leuke jeugd, is mede te danken aan de tijd dat ik bij
Vitesse heb gevoetbald. Trainen, wedstrijden, toernooien, zomerkamp, Vitesse 1
wedstrijden bijwonen, daar kijk ik nog altijd met plezier naar terug.
Mijn voetbalcarrière bij Vitesse begon bij de aspiranten, midden jaren zestig. Mijn
moeder vond in eerste instantie dat ik op judo moest, wat ik ongeveer 3 jaar heb
gedaan, maar voetballen wilde ik het liefst. Dus na een paar jaar zeuren mocht ik
uiteindelijk lid worden bij Vitesse.
Elftalleiders welke mij zijn bijgebleven, zijn de heren Glorie (vader van Arie en Cor),
van Diepen (vader van Dick en Gertjan) en Groot (vrijgezel, stille man, woonde
Dorpsstraat naast Stevens). Met Van Diepen zijn wij met aspirantenelftal kampioen
geworden.
Rinus Stet (oom) voetbalde in die tijd bij een lager seniorenelftal en deed op zijn
eigen humoristische wijze verslag van wedstrijden voor de Climax, wat door velen
werd gewaardeerd.
Mijn eerste zomerkamp met Vitesse was naar America (dorpje in Limburg). Wat mij
naast een heel leuke week bij is gebleven: de hele week snikheet, een wandeling
door de omgeving waarbij wij met de hele groep bij elke boer het erf opliepen en om
water vroegen, in de kantine het drinken van “sneeuwwitjes”, want bier mocht echt
niet.
Ook ben ik met een bus vol Vitesse leeftijdsgenoten naar Ausbach geweest. Voor het
eerst op vakantie naar het buitenland. Een geweldige week, met gastouders welke
hun best deden om het ons zo prettig mogelijk te maken, bezoek aan zoutmijn van
Ausbach. De mijn in en we werden ondergronds in een open VW busje met flinke
snelheid door een gangenstelsel rondgereden; en bezoek aan VW fabriek.
Het voetbalveld van Ausbach was aflopend, wat betekende dat als je de tweede helft “berg-op” moest spelen, je vanzelf kapot ging.
Maar hoogtepunt was elke avond het verzamelen bij Mosebach, een café met een
grote ruimte boven, waar elke avond disco was. Voor die tijd een noviteit. Ik denk dat mede door onze aanwezigheid en vakantietijd, er ook veel plaatselijke jongeren
kwamen. Jongens en meiden, zodat het elke avond, naarmate er meer bier vloeide,
het een groot feest werd.
Het jaar daarop met zijn allen naar Oostenrijk, onder leiding van Gé de Wit en Ber
Castricum, waarbij wij een voetbalwedstrijd mochten spelen in een echt groot, maar leeg stadion. Wat veel indruk maakte.
Uiteindelijk heb ik nog jaren bij Vitesse’13 gevoetbald, met o.a. de Kossies en de
Bollemeyertjes, een vriendenploeg waarbij vele jaren een weekend ergens in
Nederland kamperen een belangrijk onderdeel was van de teambuilding.
Alles bij elkaar kan ik zeggen, ook namens mede de directie van ons bedrijf die bij
Vitesse gevoetbald heeft, dat wij met veel plezier lid waren van de vereniging. Dit is
ook de reden dat wij Vitesse sponsoren, namelijk dat de jeugd net zo een leuke tijd
kan beleven als wij hebben gehad.
